دکل های مخابراتیسیستم ارتینگصنعتی

سیستم ارت چیست؟

سیستم ارت (Earthing System) به مجموعه‌ای از تجهیزات و اتصالات گفته می‌شود که مدار الکتریکی را به زمین متصل می‌کند تا ولتاژ پایدار باقی بماند و ایمنی افراد و دستگاه‌های برقی تضمین شود. این سیستم با هدایت جریان یا ولتاژ اضافی به زمین، مانع از آسیب به اتصالات و جلوگیری از شوک الکتریکی می‌شود. درمواقعی‌که تغییرات ناگهانی ولتاژ رخ می‌دهد، سیستم ارت با انتقال اضافه ولتاژ به زمین، از تجهیزات الکتریکی محافظت می‌کند و خطرات احتمالی را به حداقل می‌رساند.

واژه «ارت» از کلمه Earth به‌معنای زمین گرفته شده است و به‌همین‌دلیل به آن «سیستم اتصال به زمین» نیز گفته می‌شود. اجرای سیستم ارتینگ یکی از مهم‌ترین اصول در بهره‌برداری ایمن از انرژی برق است که باید همواره رعایت شود.

در هنگام استفاده از برق در منازل، ساختمان‌های اداری یا کارخانه‌ها، خطراتی همچون برق‌دارشدن بدنه وسایل، اتصالی سیم‌ها در مدار یا حتی پدیده‌های طبیعی مانند صاعقه، همواره ما را تهدید می‌کند.

سیستم ارتینگ دقیقاً برای جلوگیری از این خطرات طراحی و اجرا می‌شود. در هر مکانی که برق مورد استفاده قرار گیرد، وجود سیستم ارت ضروری است؛ حتی در تجهیزاتی که مستقیماً از برق استفاده نمی‌کنند اما بدنه فلزی دارند، اجرای یک سیستم ارت ایمن و اصولی حیاتی و الزامی است.

تاریخچه‌ی سیستم ارتینگ

از اجرای اولین سیستم ارتینگ حدود ۱۰۰ سال می‌گذرد. قبل از آن مفاهیمی به‌نام سیستم ارت و حتی فاز و نول وجود نداشت. از آنجایی که برق‌رسانی بدون سیستم ارت صورت می‌گرفت؛ حوادث زیادی مانند آتش‌سوزی، سوختن وسایل و برق‌گرفتگی افراد به‌وفور رخ می‌داد که تبدیل به یک چالش برای شرکت‌های بیمه شده بود. در نهایت در سال ۱۹۲۴ اولین سیستم ارت در کشور انگلستان به اجرا رسید.
در نمونه‌ی اولیه، بدنه‌ی وسایل و دستگاه‌ها به زمین وصل می‌شد و هیچ قسمتی از منبع اتصالی با زمین نداشت. بعدها روش‌های جدیدی برای تاثیر بیشتر و ایمنی بالاتر روی کار آمدند.

قبل از مطالعه‌کردن این بخش کافیست به نکته زیر توجه داشته باشید!

در نام‌گذاری این سیستم ها، دو حرف اول به‌نحوه‌ی قرارگیری و ترکیب سیم نول و سیم ارت اشاره دارد.
حرف T در این علایم اختصاری به‌معنی TERRA است که در زبان فرانسوی به‌معنی زمین و خاک است.
این نام‌گذاری‌ها برای آسان‌ترشدنِ تشخیص توسط مصرف‌کننده به‌کار رفته‌اند.

در ادامه به بررسی انواع سیستم‌های ارت خواهیم پرداخت.

هم‌بندی در سیستم ارت

هم‌بندی در سیستم ارتینگ به معنی ایجاد یک اتصال الکتریکی بین دو یا چند بخش رسانا است تا جریان برق بتواند به‌راحتی بین آن‌ها عبور کند. این کار باعث یکسان‌سازی پتانسیل الکتریکی در بخش‌های مختلف و افزایش ایمنی می‌شود. از مهم‌ترین مزایای هم‌بندی می‌توان به کاهش خطر شوک الکتریکی و جلوگیری از اختلاف پتانسیل خطرناک بین تجهیزات و بدنه‌ها اشاره کرد.

انواع سیستم ارت

امروزه به‌طورکلی سه نوع سیستم ارت مورد استفاده قرار می‌گیرد که شامل سیستم ارت IT، TT، TN است.

سیستم ارت IT

در سال ۱۹۲۴، اولین سیستم‌های ارت که به اجرا درآمدند از نوع IT بودند. این سیستم با اتصال زمین به بدنه فلزی وسایل، تا حد زیادی از آسیب به تجهیزات و خطر جانی برای افراد جلوگیری می‌کرد. بااین‌حال، ضعف اصلی این سیستم، عدم اتصال مستقیم بخشی از منبع برق به زمین بود. همچنین، یکی دیگر از نقاط ضعف آن، غیرقابل‌اطمینان‌بودن عملکردش بود؛ به‌طوری‌که در برخی موارد فرد از برق‌گرفتگی نجات می‌یافت و در مواردی دیگر دچار آسیب می‌شد، هرچند این سیستم تا حد زیادی وقوع این حوادث را کنترل می‌کرد.

نکته جالب اینکه در همان سال (۱۹۲۴)، انجمن مهندسین برق و الکترونیک (IEEE)، اتصال بدنه فلزی تجهیزات به زمین را به‌عنوان یک الزام و استاندارد ایمنی معرفی و اجباری کرد.

IT earthing system (سیستم ارتینگ IT):

 سیستم ارت TT

سیستم ارت TT به‌عنوان پاسخی هوشمندانه به ضعف‌های سیستم IT طراحی شد تا ایمنی بیشتری برای افراد و تجهیزات فراهم کند. در این سیستم، مانند سیستم قبلی، بدنه فلزی وسایل همچنان به زمین متصل است؛ اما یک تغییر اساسی باعث بهبود عملکرد آن شده است: اتصال نقطه نول منبع تغذیه به زمین.

اتصال سیم نول به زمین در سیستم TT باعث می‌شود پتانسیل زمین و نول برابر شود. این ویژگی کمک می‌کند در صورت بروز خطا، جریان به‌خوبی به زمین هدایت شود و خطر برق‌گرفتگی یا آسیب به تجهیزات به حداقل برسد.

می‌توان گفت:

  • سیستم TT حاصل سال‌ها تجربه در شناسایی و رفع نقاط ضعف ایمنی برق است.
  • طراحی آن براساس تخصص مهندسین برق و با تکیه بر استانداردهای جهانی صورت گرفته است.
  • استفاده از این سیستم در پروژه‌های بزرگ و حساس، نشان‌دهنده اعتبار و تایید آن توسط متخصصان است.
  • و نهایتاً، به‌دلیل عملکرد پایدار و پیش‌بینی‌پذیر، یکی از قابل‌اعتمادترین روش‌های ارتینگ به‌شمار می‌رود.

اگر به ایمنی جان انسان‌ها و سلامت تجهیزات اهمیت می‌دهید، سیستم ارت TT یک انتخاب علمی، مطمئن و مطابق با استانداردهای بین‌المللی است.

TT earthing system (سیستم ارتینگ TT):

سیستم ارت TN

امروزه سیستم ارت TN به‌عنوان یکی از رایج‌ترین و پرکاربردترین روش‌های برق‌رسانی فشار ضعیف در سراسر جهان شناخته می‌شود و در کشور ما نیز بیشتر از این روش استفاده می‌شود. تفاوت اصلی سیستم TN با سیستم‌های قبلی، وجود سیم ارت جداگانه در کنار سیم‌های برق است که نقش مهمی در افزایش ایمنی و حفاظت از تجهیزات دارد.

این سیستم به سه نوع زیر تقسیم می‌شود:

  • سیستم TN-C

در این نوع سیستم، حرف C به‌معنای «مشترک‌بودن» سیم ارت و سیم نول است. یعنی در این سیستم، سیم نول و ارت به‌صورت مشترک عمل می‌کنند و یک سیم واحد به نام PEN وظیفه هر دو را بر عهده دارد. این سیم هم به‌عنوان سیم نول خنثی و هم به‌عنوان سیم اتصال به زمین برای تجهیزات عمل می‌کند.

برای اجرای سیستم TN-C، لازم است از چندین الکترود ارت به‌صورت پراکنده استفاده شود تا ایمنی کامل تامین شود و هرگز نباید تنها از یک الکترود استفاده کرد. این طراحی پراکنده باعث پخش بهتر جریان‌های خطا و افزایش قابلیت اطمینان سیستم می‌شود.

به‌این‌ترتیب، سیستم TN-C با ساختار خاص خود، یکی از پایه‌های مهم در تأمین ایمنی برق‌رسانی در بسیاری از پروژه‌های صنعتی و مسکونی است.

 TN-C earthing System (سیستم ارتینگ TN-C)

  • سیستم TN-S

در سیستم‌های TN-S، به‌طور معمول از غلاف‌های فلزی به‌عنوان هادی حفاظتی استفاده می‌شود تا ایمنی و حفاظت تجهیزات به‌بهترین شکل تامین شود. در این نوع سیستم، سیم خنثی (نول) به چاه ارت متصل است، اما سیم‌های ارت و نول به‌صورت کاملاً جداگانه نگهداری می‌شوند؛ یعنی در بخش منبع تغذیه و همچنین در قسمت تجهیزات، سیم نول و سیم ارت مستقل از هم هستند.

حرف S در نام این سیستم به همین جدایی سیم نول و ارت اشاره دارد. در این ساختار، استفاده از سیم ارت برای مدارهایی با سطح مقطع کمتر از ۱۰ میلی‌متر مربع و همچنین تجهیزات پرتابل الزامی است تا حفاظت کاملی فراهم شود.

سیستم TN-S به‌صورت پنج سیمه اجرا می‌شود و هنگام اتصال این سیم‌ها، دقت و رعایت استانداردهای ایمنی بسیار اهمیت دارد تا عملکرد صحیح و ایمن سیستم تضمین شود. این نوع سیستم به‌دلیل جداسازی کامل سیم‌های حفاظتی و خنثی، از نظر ایمنی نسبت‌به برخی سیستم‌های دیگر قابل‌اطمینان‌تر است.

TN-S  earthing System (سیستم ارتینگ TN-S)

  • سیستم TN-CS

در سیستم TN-C-S، در ابتدا سیم‌های نول و ارت (هادی حفاظتی) به‌صورت مشترک با هم ترکیب شده‌اند و یک سیم واحد وظیفه هر دو را برعهده دارد. اما از نقطه‌ای به بعد، این دو سیم از هم جدا می‌شوند و به‌صورت دو سیم مستقل در شبکه برق ادامه پیدا می‌کنند.

به‌عبارت‌دیگر، در بخش منبع تغذیه و انتقال اولیه، سیم مشترک نول و ارت وجود دارد؛ اما در قسمت تاسیسات و مصرف‌کننده‌ها، سیم نول و سیم ارت به‌صورت جداگانه و مجزا استفاده می‌شوند تا ایمنی بیشتری فراهم شود. این ساختار ترکیبی باعث می‌شود هم مزایای سیستم TN-C (صرفه‌جویی در تعداد سیم‌ها) و هم مزایای سیستم TN-S (جدابودن سیم‌های نول و ارت برای افزایش ایمنی) به‌طور همزمان در شبکه برق به‌کار گرفته شود.

TN-C-S earthing System

نحوه‌ی کار سیستم اِرت

تصور کنید قصد دارید با ماشین شخصی به شهری دیگر سفر کنید؛ آیا مسیر خاکی و ناهموار را انتخاب می‌کنید یا بزرگراه آسفالت و صاف را؟ همین اصل در نحوه حرکت جریان برق هم صدق می‌کند. جریان برق همیشه تمایل دارد از مسیرهای کم‌مقاومت و راحت حرکت کند.

سیستم ارتینگ با کاهش مقاومت زمین، مسیری هموار برای عبور جریان‌های ناخواسته و نشتی برق فراهم می‌کند تا این جریان‌ها به زمین منتقل و خنثی شوند. جالب است بدانید مقاومت بدن انسان بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ اهم است، درحالی‌که مقاومت استاندارد سیستم ارت باید کمتر از ۸ اهم باشد. به‌همین‌دلیل، اگر جریان نشتی در دستگاهی وجود داشته باشد و شما با آن تماس پیدا کنید، جریان ابتدا به سیستم ارت منتقل شده و خطر برق‌گرفتگی به حداقل می‌رسد.

از نظر ساختاری، سیستم‌های ارتینگ مختلفی مانند IT، TT، TN و… وجود دارند که هرکدام روش اجرای متفاوتی برای الکترود ارت دارند. الکترود که یک جسم رسانا است، نقش اتصال سیم ارت به زمین را دارد و به‌واسطه آن، تجهیزات و شبکه‌های برق به زمین متصل می‌شوند و ایمنی سیستم برق‌رسانی تضمین می‌شود.

با این توضیحات، می‌توان گفت سیستم ارتینگ یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین بخش‌های هر شبکه برق است که سلامت جان و تجهیزات را تضمین می‌کند و نقش حیاتی در حفاظت در برابر خطرات برق‌گرفتگی و نوسانات برق دارد.

انواع اجرای الکترود زمین

به‌طورکلی در اجرای الکترود زمین، دو روش سطحی و عمقی وجود دارد. عبارتند از:

سیستم ارت عمقی (چاه ارت)‌

اجرای سیستم ارت عمقی که به‌عنوان چاه ارت شناخته می‌شود، با حفر یک چاه در زمین انجام می‌گیرد؛ عمق و اندازه این چاه بسته‌به شرایط محیطی مانند رطوبت، نوع خاک و وضعیت آب‌وهوا متفاوت است. برای کاهش مقاومت زمین و بهبود عملکرد سیستم ارت، درون چاه از تجهیزاتی مانند صفحه مسی یا سبد مسی استفاده می‌شود و علاوه‌برآن، مواد خاصی مانند بنتونیت و خاک کاهنده مقاومت نیز در چاه ریخته می‌شود تا مسیر عبور جریان‌های اضافی و ناخواسته به زمین هموارتر شود.

این فرایند باعث می‌شود انرژی‌های اضافی به راحتی تخلیه شده و سیستم ارت به بهترین نحو عمل کند. به دلیل گستردگی و اهمیت موضوع چاه ارت، تیم تولید محتوای باملو مقاله‌ای جامع و تخصصی با عنوان «چاه ارت چیست؟» تهیه کرده است که می‌توانید برای دریافت اطلاعات کامل‌تر به آن مراجعه کنید.

سیستم ارت سطحی

سیستم ارت سطحی یکی از روش‌های مرسوم در اجرای سیستم ارتینگ است که بیشتر در مناطقی کاربرد دارد که امکان حفاری عمیق به دلایل مختلفی مانند سنگی بودن خاک، نزدیکی به زیرساخت‌ها یا محدودیت‌های فنی وجود ندارد. در این روش، حفاری معمولاً تا عمق حداکثر ۸۰ سانتی‌متر انجام می‌شود و هدف، ایجاد اتصال مطمئن و پایدار بین الکترودها و زمین با کمترین مقاومت است.

مزیت اصلی سیستم ارت سطحی نسبت‌به سیستم عمقی، نیاز کمتر به حفاری و هزینه پایین‌تر اجرا است، اما بااین‌حال باید نکات فنی مهمی برای عملکرد صحیح و ایمن آن رعایت شود. در ادامه به شش روش متداول اجرای سیستم ارت سطحی به‌صورت جامع و فنی می‌پردازیم:

ارت به روش راد کوبی (ROD)

در این روش، تعدادی میله یا راد مسی (کاپر باند) که معمولا بین ۵ تا ۸ عدد هستند و ارتفاع هر کدام حدود ۲ متر است، به‌صورت عمودی در خاک کوبیده می‌شوند. انتخاب محل نصب این میله‌ها معمولاً در بخش‌های مرطوب زمین مثل باغچه‌ها، فضای سبز یا مناطقی با خاک نرم انجام می‌شود تا حداکثر تماس الکترود با زمین برقرار شود.

میله‌ها با سیم مسی به هم وصل شده و اتصال آنها از طریق جوش کدولد (جوش احتراقی) صورت می‌گیرد که از اتصالات بسیار مقاوم و پایدار است. به‌طورمعمول، حدود ۲۰ سانتی‌متر از بالای میله‌ها بیرون از خاک باقی می‌ماند تا دسترسی به آنها آسان باشد. چینش میله‌ها می‌تواند به‌صورت خطی یا دایره‌ای انجام شود که بسته‌به شرایط محل اجرا انتخاب می‌شود.

این روش باتوجه‌به سادگی و هزینه مناسب، در بسیاری از پروژه‌ها کاربرد دارد ولی برای عملکرد بهتر نیاز به خاک مرطوب و رسانا دارد.

ارت حلقه‌ای RING (پنج حلقه)

روش ارت حلقه‌ای یکی از روش‌های سطحی است که شباهت زیادی به سیستم ارت عمقی دارد. در این روش، پنج حلقه سیم مسی به یکدیگر متصل شده و درون یک حفره، حفرشده قرار می‌گیرند. عمق این حفره مشابه چاه ارت است ولی معمولاً کمتر از حفاری عمیق سیستم ارت عمقی است.

این حلقه‌ها با سیم مسی به بیرون چاه متصل می‌شوند و برای کاهش مقاومت، بنتونیت درون چاه ریخته می‌شود. بنتونیت باعث افزایش تماس و هدایت جریان الکتریکی به زمین می‌شود. همچنین، اتصالات با جوش کدولد محکم شده و تضمین کننده‌ی جریان راحت و ایمن برق به زمین است.

نکته مهم در این روش این است که به‌دلیل ایجاد بار سلفی در حلقه‌ها، نباید از آن به عنوان الکترود صاعقه‌گیر استفاده کرد، زیرا ممکن است عملکرد آن در دفع انرژی صاعقه به خوبی سیستم‌های تخصصی دیگر نباشد.

 ارت پنجه کلاغی (شعاعی)

روش پنجه کلاغی یک روش سطحی با طراحی ویژه است که برای توزیع جریان ارت در چند جهت مختلف کاربرد دارد. در این روش، ابتدا شیارهایی به‌شکل پنجه کلاغی (ستاره‌ای) در زمین ایجاد می‌شود. سپس تسمه‌های مسی در این شیارها قرار می‌گیرند و به میله‌های راد مسی که قبلاً در خاک کوبیده شده‌اند، متصل می‌شوند.

برای بهبود عملکرد و کاهش مقاومت، روی تسمه‌ها و میله‌ها بنتونیت یا سایر مواد کاهنده مقاومت ریخته می‌شود تا تماس بهتری با خاک برقرار شود. سپس تسمه‌ها یا سیم مسی به شینه ارت متصل شده و مسیر ایمن برای عبور جریان فراهم می‌شود.

این روش به‌دلیل توزیع بهتر جریان در خاک، معمولا در خاک‌های خشک یا کم‌رسانا که روش‌های ساده‌تر کارایی کمتری دارند، استفاده می‌شود.

ارت سبدی

در این روش، یک سبد از سیم‌های مسی به‌شکل سه‌بعدی بافته می‌شود که اندازه و حجم آن متناسب با عرض و عمق چاه تعیین می‌شود. چاه حفاری شده معمولاً عمیق‌تر از روش‌های سطحی ساده است تا بتواند سبد مسی را به‌خوبی در بر بگیرد و تماس مناسبی با خاک داشته باشد.

پس از قراردادن سبد در چاه، بنتونیت و خاک کاهنده مقاومت به داخل چاه ریخته شده و در نهایت چاه پر می‌شود. این روش به‌دلیل داشتن سطح تماس بالاتر و بافت گسترده‌تر، عملکرد بهتری در کاهش مقاومت و افزایش پایداری سیستم ارت دارد.

قبل از بهره‌برداری، تست و ارزیابی مقاومت توسط متخصصان انجام می‌شود تا از عملکرد صحیح سیستم مطمئن شوند.

ارت شبکه‌ای

سیستم ارت شبکه‌ای شامل ایجاد یک شبکه‌ی شطرنجی یا مربعی از سیم مسی است که در عمق کم (معمولاً ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر) در خاک قرار می‌گیرد. اتصال نقاط مختلف این شبکه با استفاده از جوش کدولد انجام می‌شود تا اتصال الکتریکی مقاوم و پایدار شکل بگیرد.

قبل از قراردادن شبکه در چاله، ۲۰ سانتی‌متر از چاله با بنتونیت پر می‌شود و سپس شبکه در چاله گذاشته می‌شود. بعد از آن مجدداً ۲۰ سانتی‌متر بنتونیت روی شبکه ریخته می‌شود تا بهترین اتصال بین شبکه و خاک حاصل شود.

این شبکه به‌عنوان یک صفحه گسترده، امکان تخلیه جریان‌های نشت را در گستره وسیعی از زمین فراهم می‌کند و برای پروژه‌هایی که نیاز به حفاظت گسترده دارند، مناسب است.

ارت ترکیبی

در پروژه‌های بزرگ و حساس، مانند کارخانه‌ها، مراکز داده یا سایت‌های مخابراتی، معمولا تنها استفاده از یک روش ارتینگ کافی نیست و به‌دلیل حجم بالای تجهیزات و نیاز به حفاظت بیشتر، ترکیبی از چند روش ارتینگ استفاده می‌شود.

مثلاً ممکن است سیستم ارت عمقی برای تخلیه جریان‌های بزرگ و سیستم ارت سطحی برای حفاظت از تجهیزات مختلف به صورت همزمان اجرا شود. همچنین نصب صاعقه‌گیر به تنهایی می‌تواند نیازمند سیستم ارت جداگانه و تخصصی باشد که در کنار سیستم اصلی قرار می‌گیرد.

این رویکرد ترکیبی باعث افزایش ایمنی، پایداری و قابلیت اطمینان سیستم برق‌رسانی می‌شود و همچنین امکان نگهداری و تعمیرات آسان‌تر را فراهم می‌کند.

فواید سیستم ارت

  • جلوگیری از بروز اختلال و نویز در شبکه‌های مخابراتی
  • محافظت از جان افراد در برابر برق‌گرفتگی
  • حذف‌شدن ولتاژهای ناگهانی و جلوگیری از به‌وجودآمدن ولتاژ اضافه
  • در سیستم‌های مخابراتی و گیرنده‌های رادیویی کمک به کنترل و انحراف امواج مضر RF می‌کند.
  • جلوگیری از خرابی و آسیب‌رسیدن به وسایل الکتریکی
  • سیستم ارت مقدار ولتاژ را تثبیت می‌کند.

کاربری‌های سیستم ارتینگ

سیستم‌های ارت در مکان‌ها و تاسیسات متعددی حضور دارند و موجب حفاظت از جان و مال انسان می‌شود. موارد زیر از جمله مکان‌هایی هستند که امروزه سیستم ارتینگ در آن‌ها اجرا می‌شود و کاربرد دارد.

    • ساختمان‌ها (مسکونی و اداری)
    • صنعت دوربین مداربسته
    • دکل‌های مهاری
    • ایستگاه‌های مترو
    • دکل‌های مخابراتی
    • استادیوم‌های ورزشی و زمین فوتبال
    • برج‌های روشنایی
    • نیروگاه‌های خورشیدی
    • صنایع ساخت سوله
    • محل مخازن سوخت
    • محل مخازن نفت
    • تاور کرین‌ها
    • تجهیزات هوانوردی
    • تجهیزات هواشناسی
    • انبارهای نگهداری

انواع الکترود در سازه‌ها

به‌طورکلی دو نوع الکترود ارت وجود دارد؛ الکترود طبیعی و الکترود مصنوعی.

الکترودهای طبیعی الکترودهایی هستند که در حالت عادی در ساختمان‌ها و سازه‌ها وجود دارند مانند لوله‌های زیرزمینی آرماتوربندی و فلزاتی که با زمین در تماس هستند. الکترودهای مصنوعی الکترودهایی‌ هستند که در طی اجرای سیستم‌های ارت در سازه‌ها اضافه می‌شوند و اتصال را با زمین برقرار میکنند که شامل صفحه مسی، میله ارت، سبد مسی، حلقه‌ی سیم مسی و تسمه‌ها می‌شوند. راجع‌به الکترودهای طبیعی باید اضافه کرد که تا حد ممکن از این الکترودها استفاده نشود. زیرا موجب خطراتی از قبیل برق‌دارشدن لوله‌های ساختمان، می‌شود.

اندازه‌گیری و تست سیستم ارت

پس از اتمام مراحلِ اجرای سیستم ارت، نیاز داریم تا از کارکرد سیستم ارتینگ خود اطمینان حاصل کنیم. تست سیستم ارت دارای روش‌های مختلفی است ولی بهترین روش برای این کار استفاده از ارت تسترها است که امکان محاسبه‌ی مقاومت سیستم ارت نیز با این وسیله وجود دارد.
همان‌طورکه می‌دانیم رسیدن به کمترین مقاومت در سیستم ارت، اصلی‌ترین هدف ماست و مهم است که در آخر، مقاومت به‌دست‌آمده را اندازه‌گیری می‌کنیم.

سوالات متداول

  1. سیستم ارت باید توسط چه کسی اجرا شود؟ ازآنجایی‌که اجرای سیستم ارت موضوعی حساس است و نیاز به‌دقت بالایی دارد، باید توسط افراد ماهر و متخصص در این حوزه صورت گیرد.
  2. چه جاهایی سیستم ارت نیاز دارد؟ به‌طورکلی مکان‌هایی که از برق استفاده می‌شود، برای حفاظت از جان افراد نیاز به سیستم ارت دارد.
  3. سیستم ارت باید چند اهم باشد؟ یک سیستم ارتینگ استاندارد باید کمتر از ۱۰ اهم مقاومت داشته باشد و هرچه این مقدار کمتر شود باعث مطمئن‌تر و دقیق‌ترشدن سیستم ارت می‌شود.
  4. مقاومت بدن انسان چقدر است؟ مقاومت بدن انسان در حالت تَر و مرطوب تا ۱۰۰۰ اهم پایین می‌آید و در حالت خشک تا چند صد هزار اهم بالا می‌رود.
  5. لوازم ارت رو از کجا بخریم؟ لوازم سیستم ارت باید از کیفیت مناسبی برخوردار باشد؛ ازاین‌رو انتخاب یک فروشگاه معتبر برای خرید تجهیزات ارت یک موضوع مهم است. فروشگاه باملو امکان خرید لوازم چاه ارت را با بهترین قیمت و کیفیت مرغوب برای شما عزیزان فراهم کرده است.
جمع‌بندی آنچه مطالعه کردید…

باید در نظر داشت که اجرای یک سیستم ارت تنها به نصب آن منتهی نمی‌شود و نیاز به نگهداری دارد. سیستم ارتینگ با جذب و تخلیه جریان‌های ناشی از حوادث ناگهانی مانند صاعقه، از تخریب تجهیزات و ساختمان‌ها و دکل‌های مهاری یا دکل‌های مخابراتی و تجهیزات روی دکل‌ها جلوگیری می‌کند و ایمنی را افزایش می‌دهد.

نگهداری‌های مربوط به سیستم ارت شامل تجدید رطوبت محل اجرا و بازرسی‌های دوره‌ای می‌شود. در رابطه با موضوعاتی که با جان و مالِ انسان سروکار دارند نباید سهل‌انگاری صورت داد و با افراد متخصص و ماهر مشورت کرد؛ شما می‌توانید هرگونه سوال و یا مشاوره‌ای را از کارشناسان باملو دریافت کنید.

نوشته های مشابه

2 دیدگاه

    1. اگه سیستم چاه ارت نباشه، برق اضافی راهی برای تخلیه نداره و ممکنه باعث برق‌گرفتگی آدم‌ها، سوختن دستگاه‌ها یا حتی آتیش‌سوزی بشه! مخصوصاً تو جاهایی مثل دکل‌ها یا کارگاه‌های صنعتی که با برق و تجهیزات حساس سروکار دارن، نبود ارت یعنی یه خطر دائمی. پس داشتن چاه ارت، یعنی خیال راحت‌تر و امنیت بیشتر.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا